Siewka – brunatne, owalne nekrozy; przewężenia szyjki korzeniowej lub części korzenia; często dochodzi do obumarcia rośliny lub jej osłabienia.
Liście – jasnobrązowe lub beżowe owalne plamy z piknidiami (czarne kropki) na powierzchni, niekiedy z chlorotyczną obwódką.
Łodyga – rozległe, jasnobrunatne plamy z piknidiami na powierzchni, często z brunatną obwódką.
Łuszczyna – rozległe, jasnobrunatne plamy z piknidiami na powierzchni, często z brunatną obwódką.
Szyjka korzeniowa – ciemnobrunatne plamy, które stopniowo się pogłębiają, korkowacieją i murszeją.
Szkodliwość:
Porażone liście mają utrudnione procesy asymilacji i są źródłem choroby dla innych organów. Zainfekowanie szyjki korzeniowej prowadzi do zakłóceń w przewodzeniu substancji pokarmowych i wody, zwiększa się skłonność do wylegania. Pojawienie się patogena zależy od obecności na plantacji lub w jej sąsiedztwie nieprzyoranych resztek pożniwnych. Nasilenie choroby wzrasta w warunkach dużej wilgotności i umiarkowanej temperatury, w przypadku nieprawidłowego zmianowania, na odmianach o mniejszej odporności, przy dużej gęstości siewu.