Chowacz brukwiaczek (Ceutorhynchus napi Gyll.)

Jajo – długości 0,6–0,8 mm, białe i owalne.

Larwa (stadium szkodliwe) – długości do 7 mm, żółtawobiała, zakrzywiona do wewnątrz, nie ma odnóży. Głowa żółtobrunatna, w części czołowej pokryta charakterystycznymi szczecinkami.

Poczwarka – szarobiała, długości 4–6 mm.

Osobnik dorosły – chrząszcz długości 3,2–4 mm, barwy szarej (ciało pokrywają szare łuski). Boki przedplecza są lekko wypukłe, a głowa jest zakończona wydłużonym ryjkiem łukowato zagiętym ku dołowi.

Szkodliwość

Osobniki dorosłe odżywiają się tkanką miękiszową liści i nie stanowią zagrożenia dla upraw rzepaku. Natomiast larwy rozwijające się w łodygach mogą być zagrożeniem gospodarczym. Pierwsze objawy żerowania chowacza brukwiaczka to niewielkie, początkowo śluzowate, a następnie biało obrzeżone nakłucia na łodydze. Wraz ze wzrostem pędu łodyga często wygina się w kształcie litery S i pojawiają się na niej charakterystyczne pęknięcia (głównie w okresie obfitych opadów lub przymrozków). W łodydze widoczne są ślady żerowania larw.